Το πρωί της Τετάρτης 2 Σεπτεμβρίου, κατόπιν εντολής της διεύθυνσης της ΔΕΗ, διακόπηκε η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Α. Τρίτσης». Η εντολή διακοπής δόθηκε λόγω του υψηλού ανεξόφλητου λογαριασμού.
Από τον Οκτώβριο του 2014 οι αρμοδιότητες του Μητροπολιτικού Φορέα Ανάπλασης και Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Αττικής, που διοικούσε το Πάρκο, μεταβιβάστηκαν στον Αναπτυξιακό Σύνδεσμο Δυτικής Αθήνας (Α.Σ.Δ.Α.) (ΦΕΚ 214/Α/2-10-2014). Οι διαδικασίες μεταβίβασης ωστόσο δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο Πάρκο της Αθήνας να παραμένει χωρίς διοίκηση και συνεπώς χωρίς καμία διαχείριση. Απλήρωτοι εργαζόμενοι, κατεστραμμένες υποδομές, σκουπίδια σε όλους τους χώρους του Πάρκου και λίμνες σε άσχημη κατάσταση. Την εικόνα της εγκατάλειψης έρχεται να ολοκληρώσει η διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία επισημαίνει την κρίσιμη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Πάρκο, που αποτελεί τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου στον αστικό ιστό της Αθήνας με έκταση 1000 στρεμμάτων, με 6 λίμνες και σχεδόν 200 είδη πουλιών και ο οποίος καθημερινά γίνεται όλο και πιο αφιλόξενος τόσο για τον άνθρωπο όσο και για την άγρια ζωή.
Με αφορμή το δυσάρεστο αυτό περιστατικό, ο διευθυντής της Ορνιθολογικής κος Γιώργος Σγούρος προέβη στις εξής δηλώσεις:
«Η διακοπή του ρεύματος θα είναι το τελειωτικό χτύπημα για το ήδη εξαθλιωμένο Πάρκο. Οι ευθύνες είναι μοιρασμένες στις κατά καιρούς διοικήσεις, αλλά και στο Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το ΥΠΑΠΕΝ, το οποίο το 2015 δεν ανέλαβε καμία δράση για την προστασία του Πάρκου, ενώ θεωρητικά εποπτεύει τη λειτουργία του και καλύπτει μέρος των λειτουργικών του εξόδων. Από το 2002, οπότε συστήθηκε ο πρώτος φορέας για τη διαχείριση του Πάρκου μέχρι σήμερα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος είτε ως ΥΠΕΧΩΔΕ, είτε ως Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, είτε ως ΥΠΑΠΕΝ δεν εκτίμησε στην πράξη την μοναδική αξία αυτού του δημόσιου χώρου, τη χρήση του ως χώρου εφαρμογής προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και τη λειτουργία του, ως ενός υπερτοπικού πόλου αναψυχής για χιλιάδες πολίτες από όλη την Αττική. Το πλέον αρμόδιο λοιπόν Υπουργείο δεν υποχρέωσε ουσιαστικά τις διοικήσεις - που αυτό διόριζε - να εξυγιάνουν το Πάρκο, να εφαρμόσουν ένα σχέδιο περιβαλλοντικής διαχείρισης, να έχουν διαφανή οικονομικά και προσωπικό που θα φροντίσει τον χώρο. Επίσης δεν κάλυψε βασικές οικονομικές ανάγκες ούτε και εκχώρησε περισσότερες αρμοδιότητες στην τοπική αυτοδιοίκηση, καταδικάζοντας το Πάρκο στον μαρασμό και τη συνεχή υποβάθμιση. Τα ερωτήματα πολλά και εύλογα. Οι απαντήσεις όμως από ποιον θα δοθούν;».
