Η φετινή χρονιά δεν πήγε καθόλου καλά για τους νεαρούς μας Ασπροπάρηδες! Από τα 10 πουλιά στα οποία τοποθετήθηκαν δορυφορικοί πομποί στο πλαίσιο του Προγράμματος LIFE+ στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την ΠΓΔΜ και την Αλβανία, τα 5 πνίγηκαν κατά την προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο και να φτάσουν στις νότιες ακτές της Αφρικής, ενώ άλλο ένα έπεσε θύμα θηρευτή στην ΠΓΔΜ πριν ακόμα ξεκινήσει τη μετανάστευσή του.
Τώρα, ακόμα ένας νεαρός Ασπροπάρης, η «Ελίνα», προερχόμενος από την ΠΓΔΜ βρήκε τον θάνατο σ’ ένα μικρό νησί των Νότιων Δωδεκανήσων. Αυτό που σε άλλη περίπτωση αποτελεί ένα ειδυλλιακό νησί στο υπέροχο Αιγαίο Πέλαγος, στην προκειμένη περίπτωση αποδείχτηκε μια θανάσιμη παγίδα για τον νεαρό Ασπροπάρη. Αφού έχασε τον δρόμο της στην Τουρκία, η «Ελίνα» έκανε μια απελπισμένη προσπάθεια να βρει και πάλι τον δρόμο της κάνοντας στροφή προς τα Δωδεκάνησα και πετώντας νότια μέχρι τη Ρόδο. Ωστόσο, από εκεί και έπειτα, πιθανώς λόγω κακών καιρικών συνθηκών, αναγκάστηκε να στραφεί και πάλι βόρεια, οπότε και παγιδεύτηκε σε μια μικρή νησίδα. Ο καιρός δεν επέτρεψε στους ερευνητές της Ορνιθολογικής να προσεγγίσουν τη νησίδα νωρίτερα και όταν τελικά αυτό έγινε εφικτό βρήκαν στη νησίδα μόνο ένα μεγάλο σωρό με φτερά του άτυχου πουλιού. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι ο εξαντλημένος Ασπροπάρης, μετά από μέρες χωρίς τροφή και νερό, έπεσε θύμα επίθεσης από τους μόνιμους κατοίκους της νησίδας: ένα ζευγάρι Σπιζαετών. Η ειρωνεία είναι ότι και ο «Ελίν», αδερφός της «Ελίνας», είχε πέσει επίσης θύμα αρπακτικού, ενός Μπούφου.
Το ποσοστό θνησιμότητας των νεαρών Ασπροπάρηδων είναι γνωστό ότι είναι ιδιαίτερα υψηλό και εκτιμάται ότι μόλις 1 στους 7 νεοσσούς καταφέρνει να ενηλικιωθεί. Τα προβλήματα όμως ξεκινάνε όταν έντονες ανθρωπογενείς απειλές έρχονται να προστεθούν σ’ αυτή τη φυσική θνησιμότητα. Ένας υγιής και σταθερός πληθυσμός είναι «έτοιμος» να αντιμετωπίσει και να ρυθμίσει τέτοιες φυσικές απώλειες, χωρίς να καταστούν αυτές σοβαρή απειλή για την επιβίωση του είδους. Ωστόσο, ο δραματικά χαμηλός πληθυσμός του είδους στα Βαλκάνια εξαιτίας ανθρωπογενών πιέσεων και δραστηριοτήτων έχει καταστήσει τη θνησιμότητα των νεαρών Ασπροπάρηδων σημαντική απειλή, λόγω και του εξαιρετικά χαμηλού ρυθμού αναπλήρωσης του αναπαραγωγικού πληθυσμού.